Met de boot richting Angkor Wat - Siem Reap

Na 8u dobberen langs houten hutjes, spelende kinderen in het water, visnetconstructies en drijvende dorpen komen we aan in Siem Reap; het stadje vlakbij de tempels van Angkor.
Naast ons zit een Engelse single mom met haar Cambodjaans adoptiezoontje die op een gegeven moment een kind toegestoken krijgt van een Cambodjaanse moeder “you already have 1, one more please?”.

Hier zijn we om de tempels in de omgeving te bezoeken en dus brengt onze tuk tuk ons eerst naar de gekendste tempel, al kunnen de buren Tha Prohm & Angkor Thom ons meer verbazen.

Net voor het regenseizoen is de warmte hier heel drukkend, de volgende 2 dagen Siem Reap geraken we niet veel verder dan het zwembad. Die tijd komt goed van pas om onze reis nog wat te organiseren (jawel daar kruipt toch wel werk in); onze reisplannen voor de laatste 2 maanden worden nog eens aangepast en we ruilen Laos in voor wat islandhopping.

Wijle weer weg….

(PS Benieuwd naar het bezoek van Steven bij Dr Fish? Check de video’s)

Glimlachende Cambodjanen & een gefrustreerde Italiaan (Koh Kong - Kampot - Rabbit island - Phnom Penh - Battambang)

Jupla weerom een grens over…

in Cambodja is het glimlachen naar de vrolijk vriendelijke mensen, genieten van hun kookkunsten & en dwalen door de tropisch landelijke landschappen. Vreemd gevoel te weten dat er in dit land niet lang voor onze geboorte (bij de ene dus al wa langer ;-)) nog miljoenen mensen gruwelijk werden gefolterd en afgemaakt door de Khmer Rouge.

Op aanbevelen van trotter Em pauzeerden we op Rabbit Island.
Naast weerom zalige luier & eetherinneringen lachen we nog altijd eens met onze Italiaanse bungalowbuur die wel eens konijntje wou spelen met zijn madam ginder op Rabbit Island.
De 1^ste avond dachten we, volledig in Robinsonmodus, dat al dat gepiep en gewiebel van onze lamp kwam door 1 of ander junglebeest dat op onze hut kroop dus gaven we eens een stevige mep op onze rieten muur waarop een ferme Italiaanse kreet volgde. De volgende morgen schoot de Italian stallion in een furie tegen ons uit want “I was f*king! And then bem bem on the wall – why? Now joe gave mie a terrieble neight”. Hij dramde 10 minuten door over zijn vreselijke f*kervaring, ging klagen bij de familie van de guesthouse met als gevolg dat zijn madam hem de 2 volgende dagen negeerde voor zijn scene. Geen konijntjesgedoe meer dus voor onze driftkikker J

Another day @ paradise: Ko Tao & Ko Samet

Ogen opentrekken en zien dat de bootjes al uitgevaren zijn terwijl het zeewater onder de hut klutst, snorkel- of duikgerief aan om wat haaien & co* gaan spotten, uitrusten op het strand tussen de palmbomen en als 4-uurtje een vers vruchtensapje met wat Pad Thai ofzo. Bij zonsondergang een Chang of coctail bestellen en de dag afsluiten met een vers viske op de grill.
En zo werden enkele dagen al snel een dikke week!

Snorkelen met Blacktip Sharks:http://youtu.be/dq6_r5t7XFs &http://youtu.be/JtHEZqABCtg

*PS en wat hebben we geleerd?

Mister triggerfish wordt wat slechtgezind als je te dicht komt en laat pitbullsgewijs zijn tanden zien in de achtervolging. Gelukkig heeft snorkel-Steven op zo’n moment vinnen aan en een banaan in zijn broek als afleidingsmanoeuver.

48u transit in Bangkok

Om onze teentjes in het dichtstbijzijnde azuurblauw zeewater te kunnen steken moesten we langs Bangkok.
“Nu we hier dan toch zijn” nog een laatste actieve stuiptrekking voor we horizontaal in het strandzand gaan: de Thaïse lekkernijen gaan ontdekken, een groot paleis meepikken, sunset apero’en aan het water & een duikje in het zwembad met zicht op de skyline van Bangkok.

En dan nu....ready steady Go for beachtime!

Hemels Himalaya in Nepal

Nepal was werd voor ons een portie Himalaya met een snuifje cultuur.
Onze kuiten warmden we lichtjes op aan de tempels op Dubar Square & de grote stoepa in Kathmandu en daarna de bus op richting Pokhara aan de rand van het Himalayagebergte. Na weg te duiken voor rondvliegend kleurgeweld tijdens het Hindoeïstisch Holi festival begon het serieuze benenwerk.
Het geplande Annapurna circuit was ondergesneeuwd dus wij richting Annapurna Base Camp op 4130m: van rijstterassen & bamboobosjes door een stukje jungle, over een 10.000-tal treden (bah bah!) kwamen we terecht in winterwonderland waar we langs/op/onder lawines en bevroren watervallen kropen om uiteindelijk beloond te worden met een zicht op 1 van de hoogste toppen ter wereld. Wree scheune!
We stapten gelijk of we dynamiet in ons * hadden en klaarden de klus zo enkele dagen vroeger dan gepland. Net toen een onweer losbrak arriveerden we terug in de autowereld en wijle weg…

En nu even gedaan met al dat actief gedoe, wij drukken de pauzeknop in voor een paradijselijk strand want we hebben wel eens wat vakantie verdiend ;-)

Cruisen door spicy India: Delhi - Jaipur - Agra - Varanasi

Na even te jetlaggen in de hotelkamer van Delhi trokken “meneer & madam” er enkele dagen op uit met auto(ken) & chauffeur. Meer comfort dan gepland door een groot heilig festival begin maart waardoor blijkbaar half India zich verplaatst. Geen plaats meer voor ons op de trein maar gelukkig is het goedkoop om hier meneer & madam uit te hangen…

“Toet toet” – wij dus door “toet toet” India; een gekke wereld waar auto’s, paard & kar, kamelen, fietsen, racende camions & bussen, brommers en voetgangers samen de “toet toet” autosnelwegen betreden.
Soms grappig wat hier in de drukte te zien is: barbiers langs de straat, heilige koeien te midden van de weg, halve inboedels op fietsen, …. maar tegelijk ook slikken bij het zien van zo veel armoede en tentkampen tussen het straatvuil. We kunnen niet naast de bedelaars en halfnaakte ongewassen kinderen kijken die je constant komen aanklampen maar veel valt er jammer genoeg niet aan te doen. Ze iets geven zou hen alleen maar stimuleren te blijven bedelen (en dus niet naar school gaan) ofwel bestaat de kans erin dat ze het moeten afgeven. Men vertelde ons dat de meeste bedelaars voor een baas werken en ze dikwijls een baby huren om mee over straat te dolen; soms is het kind zelfs gestolen uit een ziekenhuis.
Schrijnend ook om te zien dat mensen soms gewoon halfdood op de straat liggen.

Met onze chauffeur aan het stuur ontdekten we op een drafje de gouden driehoek in Noord India: Delhi – Jaipur – Agra met hun tempels, forts, paleizen, graftombes & krioelend oude binnensteden. We zijn vooral onder de indruk van de Taj Mahal; de enorme wit marmeren tempel die we zien schitteren in de opgaande & ondergaande zon.

De laatste dag dropte onze chauffeur ons aan het station voor een nachttrein richting Varanasi. Tijdens het lange wachten zagen we “het leven zoals het is – een treinstation in India”: de nodige behoeftes werden gewoon op de rails gedaan waarvoor geen wc papier maar enkel een handvol water nodig bleek, geiten, honden, apen & zelfs ratten leven er vrolijk tussen het drukke gewoel, iedereen fluimt er lustig op los en gaapt ons aan alsof we wereldberoemd zijn (picture sir?!).

Uiteindelijk kwamen we met een overvolle trein - incl. muis- aan in de oudste stad van India met de heilige rivier Ganges; het mekka van het hindoeïsme. Vanop een bootje zien we allerlei religieuze ceremoniën: aan de oever bewierookt men al zingend de goden & cremeren ze de doden, in het water drijven brandende offers , worden lijken gedropt en in datzelfde “heilige” water wordt er lustig gezwommen en gewassen.
Tijdens het schouwspel drinken we een Chaithee, even later zien we iemand met een kookpotje water uit de Ganges scheppen en zo vrezen we weer voor ons darmpjes; shit!

Einde deel 1 met familiereünie in Parijs

Zuid-Amerika was voor ons het ene avontuur na het andere!
We hebben gezwommen tussen de zeeleeuwen & hamerhaaien, gefietst & geklommen op vulkanen, geslapen tussen tarantula’s in de jungle, gewandeld tussen de prachtigste landschappen vol bergen & gletsjers, genoten van de tango in Buenos Aires & de samba in Rio, onder de grond geweest in de mijnen van Potosi, sterren gekeken in de Atacama woestijn, gevlogen boven de Nazcalijnen, gefietst op de Death Road, gevaren op het Titicacameer en zoveel meer….
Het was dan ook moeilijk om eens onze top 6 (5 lukte echt niet ) op te maken, maar gezien we tijd hadden om er eens over na te denken wagen we toch een poging.
(om de volgorde finaal vast te leggen hebben we nog een 4tal maand bedenktijd nodig ;-))

1. De sproeiende walvissen naast onze boot bij Punta Arenas - Chili
2. De zon zien ondergaan in de oneindige zoutvlaktes van Uyuni – Bolivië
3. Het immense uitzicht op de gletsjerGrey vanop de Paso Gardner in Torres Del Paine – Chili (en eigenlijk ook alle andere fantastische landschappen in Patagonië)
4. De kaaimannen vlak naast ons bootje in de jungle Cuyabeno - Ecuador (toen een broekschijtmoment voor Kim- nu een fijne herinnering)
5. De wolken zien wegschuiven over de oude Incastad Machu Picchu vanop de Wayna Picchu - Peru
6. De overdonderende watervallen in Iguazu - Argentinië

We sloten ons eerste deel af met een heel gelukzalig gevoel. We beseffen waarschijnlijk nu nog niet half wat we allemaal hebben gezien en zullen hier nog lang met een glimlach aan terug denken.

Vooraleer we het 2dedeel van onze reis startten stopten we even in Parijs om onze familie in de armen te vallen. Het deed deugd om iedereen terug te zien en de kids eens goed te kunnen knuffelen maar ook wel een beetje vreemd om met onze “niet-reisoutfit” langs de Seine te stappen met meer dan gewoon ons 2-tjes.

Het weerzien was kort want wij willen nog even de andere kant van de wereld zien en vliegen door naar Delhi, een chaotisch kiekenkot waar we nu vooral eerst proberen te ont-jetlaggen...

Rioooooooooo Rio De Janeeeiroooooooooooo

Tijd ontbrak om nog wat door het Zuiden van Brazilië te cruisen dus hop de vlieger op voor een weekje Rio. Bij aankomst maakte onze taxi chauffeur ons al roepend duidelijk dat ze hier onbegrijpbaar Portugees spreken. Gedaan met het gezellige Spaanse gepalaver…

Rio is een zalige stad waar we echt van genoten! De eerste dagen stipten we het toeristisch lijstje af:
het reuzengrote Christusbeeld en een super uitzicht via de kabelbaan op de Sugar Loaf in combinatie met Copacabana & Ipanema beach waar we uren rondkeken naar de strandkermis.
Schreeuwende verkopers van bikini’s, ijsjes, carnavalmaskers, cervesjaaaaaaaaaas en zoveel meer trekken continu door de mierennest met vooral veel tatoeages en meisjes met een streepje stof door hun kont. (voor de liefhebbers enkele lokale panoramische uitzichten bij de foto’s)

Toevallig (not!) was het in Rio ook carnaval en met veel plezier deelden we in de feestvreugde die in elke buurt van ‘s morgensvroeg tot ’s avondslaat doorging. De gezellige buurt Santa Teresa waar wij verbleven deed niet onder. Een massa verkleed feestvolk liep steeds dansend rond een zingende truck die urenlang hetzelfde liedje speelde. Naar ‘t schijnt is 80% van de Braziliaanse jaarlijkse bierconsumptie in deze periode, dit lijkt wel te kloppen en dan worden die liters Caipiriña nog niet meegerekend.
Tussen al die drukte was het weer eens extra opletten voor zakkenrollers; we voelden de handen door onze broekzakken glijden en vonden na een stoet zelfs enkele leeggeroofde portefeuilles aan onze voeten.
Samen met Raf feestten we nog wat verder in de lokale sambaclub waar Rio blijkbaar het record tongkussen wou verbreken.

Onze laatste Zuid-Amerikaanse avond werd er ééntje om nooit te vergeten van op de tribune in de Sambodromo waar jaarlijks de gekende carnaval parade doorgaat. Tientallen sambascholen tonen hier al dansend hun gekleurde kostuums en praalwagens op de tonen van hun eigen sambadeuntje-uiteraard met de bijhorende gestringde shakende meisjes. Indrukwekkend zo een enorme gekleurde dansende parade!
Om even van de sfeer te proeven: http://www.youtube.com/watch?v=bDxN9NWy6fE

http://www.youtube.com/watch?v=KFEChThpXaQ

Om in schoonheid & rust af te sluiten trokken we onze laatste dag nog eens naar het strand. Onze vlucht was pas om middernacht dus tijd in overvloed, althans dat dachten we….
Onze laatste uren in Zuid-Amerika werd ons grootste stressmoment tot nu toe. Na onze strandnamiddag & afsluitende sushimaaltijd (tja Azië voorbereiding) bleek het door de carnavalgekte onmogelijk om een bus of taxi terug naar onze hostel te vinden. Na een hele tijd zoeken tussen een massa feestvierders gingen we wanhopig een poepchique restaurant binnen waar na wat overleg de bazin een ober uit zijn shift om chauffeur voor ons te spelen. Check-in zou binnen 1h30 afsluiten en voor de rit richting hostel en erna richting luchthaven zouden we meer dan 1u nodig hebben, mogelijke andere carnavalopstoppingen niet meegerekend J. Helemaal op het nippertje, stijf van de stress, nog in bikini en op strandslippers checkten we in richting Europa...leve het onverwachte geluk en een goed-van-hart-zijnde Braziliaan!