Tijd ontbrak om nog wat door het Zuiden van Brazilië te cruisen dus hop de vlieger op voor een weekje Rio. Bij aankomst maakte onze taxi chauffeur ons al roepend duidelijk dat ze hier onbegrijpbaar Portugees spreken. Gedaan met het gezellige Spaanse gepalaver…

Rio is een zalige stad waar we echt van genoten! De eerste dagen stipten we het toeristisch lijstje af:
het reuzengrote Christusbeeld en een super uitzicht via de kabelbaan op de Sugar Loaf in combinatie met Copacabana & Ipanema beach waar we uren rondkeken naar de strandkermis.
Schreeuwende verkopers van bikini’s, ijsjes, carnavalmaskers, cervesjaaaaaaaaaas en zoveel meer trekken continu door de mierennest met vooral veel tatoeages en meisjes met een streepje stof door hun kont. (voor de liefhebbers enkele lokale panoramische uitzichten bij de foto’s)

Achterop een brommer gingen we ook een favela in, uiteraard onder begeleiding van een gids want zonder zou je wel eens levend kunnen gevild worden naar ‘t schijnt. Slechts enkele keren mogen we ons fototoestel niet bovenhalen gezien de lokale drugs- en wapenhandel nog actief is in een zogezegd opgekuiste favela. Wat wij vooral zullen onthouden van deze buurt is de stank van de hopen vuilnis en de smalle gangen tussen de op elkaar gebouwde huizen.

Toevallig (not!) was het in Rio ook carnaval en met veel plezier deelden we in de feestvreugde die in elke buurt van ‘s morgensvroeg tot ’s avondslaat doorging. De gezellige buurt Santa Teresa waar wij verbleven deed niet onder. Een massa verkleed feestvolk liep steeds dansend rond een zingende truck die urenlang hetzelfde liedje speelde. Naar ‘t schijnt is 80% van de Braziliaanse jaarlijkse bierconsumptie in deze periode, dit lijkt wel te kloppen en dan worden die liters Caipiriña nog niet meegerekend.
Tussen al die drukte was het weer eens extra opletten voor zakkenrollers; we voelden de handen door onze broekzakken glijden en vonden na een stoet zelfs enkele leeggeroofde portefeuilles aan onze voeten.
Samen met Raf feestten we nog wat verder in de lokale sambaclub waar Rio blijkbaar het record tongkussen wou verbreken.

Onze laatste Zuid-Amerikaanse avond werd er ééntje om nooit te vergeten van op de tribune in de Sambodromo waar jaarlijks de gekende carnaval parade doorgaat. Tientallen sambascholen tonen hier al dansend hun gekleurde kostuums en praalwagens op de tonen van hun eigen sambadeuntje-uiteraard met de bijhorende gestringde shakende meisjes. Indrukwekkend zo een enorme gekleurde dansende parade!
Om even van de sfeer te proeven: http://www.youtube.com/watch?v=bDxN9NWy6fE

http://www.youtube.com/watch?v=KFEChThpXaQ

Om in schoonheid & rust af te sluiten trokken we onze laatste dag nog eens naar het strand. Onze vlucht was pas om middernacht dus tijd in overvloed, althans dat dachten we….
Onze laatste uren in Zuid-Amerika werd ons grootste stressmoment tot nu toe. Na onze strandnamiddag & afsluitende sushimaaltijd (tja Azië voorbereiding) bleek het door de carnavalgekte onmogelijk om een bus of taxi terug naar onze hostel te vinden. Na een hele tijd zoeken tussen een massa feestvierders gingen we wanhopig een poepchique restaurant binnen waar na wat overleg de bazin een ober uit zijn shift om chauffeur voor ons te spelen. Check-in zou binnen 1h30 afsluiten en voor de rit richting hostel en erna richting luchthaven zouden we meer dan 1u nodig hebben, mogelijke andere carnavalopstoppingen niet meegerekend J. Helemaal op het nippertje, stijf van de stress, nog in bikini en op strandslippers checkten we in richting Europa...leve het onverwachte geluk en een goed-van-hart-zijnde Braziliaan!