De laatste 3 maanden hebben we onszelf een missie opgelegd, noem het maar een fascinatie die steeds verder groeide.
Het begon allemaal op de boot in Galapagos waar we urenlang zochten naar walvissen in de open zee. In het zuiden van Ecuador, net als in het Noorden van Peru kwamen we net te laat aan om deze grote zeewezens te bewonderen. We spraken & belden met lokale bewoners en mede-toeristen, speurden het internet wekelijks af en mailden zelfs met walvisexperts tot in Engeland! In het gekende Puerto Madryn (Argentinië) konden we niet tijdig geraken, in Chiloë (Chili) hadden we ze niet gevonden… De enige resterende optie bleek een peperdure tocht met een organisatie in Punta Arenas. Dus wij – na veel getwijfel - naar ginder, met ons bijeengespaard budget door o.a. zoveel te kamperen.

En toen bleek nogmaals dat het lot je soms zeer gunstig gezind kan zijn; soms moet je gewoon op de juiste plaats – op het juiste moment zijn.
Eduardo van onze hostel vertelde ons bij aankomst dat zijn vriend een boot heeft die op het punt stond te vertrekken met een Chileense bioloog. In het kader van een algenonderzoek trokken ze langs Isla Carlos III – het geliefkoosde eiland van de walvissen, en zo konden wij mee voor een derde van de eigenlijke “walvis-tour-prijs” en op een heel wat puurdere en avontuurlijke wijze!

Yippieee…na wat geregel halsoverkop mee aan boord voor 3 nachten en zo vaarden we door prachtige Patagonische landschappen met heel wat beestjes rond ons.
De eerste dag hadden we al meteen prijs en gingen we met de boot vlakbij een 2-ton wegende walvis die schoon zijn fonteintje & staart toonde. Na zoveel weken zoeken was het toch wel kicken om dit enorme wezen van dichtbij te kunnen bewonderen.

De tweede dag zagen we in zee wel 15 sproeiende walvissen rond ons zwemmen. De finale was er helemaal voor we terugkeerden; 2 walvissen aan de ene kant van de boot- 3 aan de andere kant – een spektakel van waterfonteinen & enorme walsende lijven ontstond en werd helemaal compleet toen er 1-tje vlakbij de boot zijn hoofd uit het water tilde. We wisten niet waar eerst kijken!

Jammergenoeg konden we hier niet heel lang van genieten maar wij zijn nu wel gebeten door een walvismicrobe en dromen al van een volgende walvistrip.