Water, vulkanen & horse flies in het merengebied en daarna on the road naar Patagonië

Wij dus net voor oudjaar met de bus verder naar het Zuiden, richting Chileens merengebied.
Even niet kamperen maar inchecken in El Refugio, de gezelligste hostel tot nu toe! De eerste dag in Pucon geraakten we niet veel verder dan het lavastrand gelegen aan een meer omgeven door groene bergen en met op de achtergrond een besneeuwde vulkaantop.
Op onze laatste dag van het jaar gingen we voor natuurlijk vuurwerk naar de vulkaankrater: om 4u onze nest uit om de vulkaan Villarrica te bestijgen en na 5-tal uur kuiten- en ijshamerwerk arriveerden we aan de rokerige kratertop met fenomenaal uitzicht! Daarna al zittend helemaal naar beneden geslierd op de poepslee, leutig.

Na een uitgebreide siësta kon het feestje beginnen: het werd een gezellige barbecue in de hosteltuin en tegen middernacht met z’n allen naar het meer voor het vuurwerk. Een onvergetelijke jaarovergang!
Op 1 januari kozen we voor een relax- & ontgiftsessie in de natuurlijke thermen: in een groene canyon lagen een 20-tal warme baden verstopt & afkoelen kon onder een waterval.
‘s Anderdaags nog meer water bij het raften, tof maar het mocht toch nog wat spannender…

Na al dat vulkaan & waterwerk tuften we verder voor nog meer meren en vulkanen.
We sloegen de tent op in Puerta Varas waar we de omgeving rond de Osorno vulkaan wouden verkennen maar zodra we het lokale busje uitstapten werden we omsingeld door dikke vette brommende horse flies. Dan maar snel een bootje ingedoken om een kort maar schoon tochtje op een azuurblauw meer te maken. Zodra we daarna het bos wilden intrekken vermenigvuldigden de zoemende vetzakken zich en veel verder dan de watervallen kwamen we niet meer.

Van het Lake District busje in & bootje op richting het eiland Chiloë.
Een heel rustig eiland met heerlijk verse visvangst en wat rondhuppelende pinguïns.

Een 72 uur durende tocht langs de Chileense Carretera Austral & Argentijnse Ruta 40 bracht ons de voorbije dagen tot in Patagonië; geen reisgids, tourist office of webpagina wist ons te vertellen hoe we de oversteek konden maken. Uiteindelijk werd het een combinatie van bussen, ferries & veel wachten dat met een Braziliaans olijk trio en heerlijke uitzichten ook weer zijn charme had.

Ondertussen zijn wij hier razend benieuwd geworden wat hier allemaal achter die bergwanden schuilt. Dus die stinkende trekschoenen worden aangebonden om dat eens te gaan uitzoeken!