Een lange busrit, incl. weerom een grenscontrole, slingerde ons langs kleurrijke bergwegen Argentinië binnen.

Eerste halte werd Salta waar onze smaakpapillen voor de eerste keer kennis maakten met een malse Argentijnse steak, die net op ons bord paste (even geen sojaburgers ;-)) , doorgespoeld met de lokale wijn. Dit smaakte naar meer!
We maakten ook even tijd om virtueel naar Lokeren te reizen om live het aansnijden van Mathis zijn 2^de verjaardagstaart mee te maken. Leve skype!

In Salta zelf maakten we vooral kennis met een interessant museum die het verhaal vertelt van een vulkaanexpeditie waarbij men 3 door de Inca’s geofferde kindermummies ontdekte. Indrukwekkend om één van die kinderen te zien die precies op elk moment kon ontwaken.

Vanuit deze stad kroop onze Robinson 3 dagen achter het stuur om eens op eigen tempo de omgeving te verkennen: vuurrode canyons, kleurrijke valleien, bomen vol papegaaien, cactuslandschappen & wijnbodega’s.

Een temperatuur die tegen de 50C° klom verplichtte ons nog eens een 4-sterrenhotel in te sluipen op zoek naar zwembadafkoeling. En blijkbaar hadden we het niet alleen warm want vanaf 12u ‘s middags is hier geen mens meer op straat te bespeuren en is alles dicht, zelfs de straathonden duiken zuchtend onder de struiken weg. Pas ‘s avonds vullen de straten & terrassen zich weer, in de parkjes zien we tot middernacht kleuters op de paardenmolen – een opvallend verdraaid levensritme door de hitte.
‘s Anderdaags trokken we met 9L water in onze rugzakken richting Talampaya, een natuurpark met nog meer canyons. We dachten daar ons eens goed in ‘t zweet te werken, maar we werden verplicht om de tocht in een aircobusje te maken. Enkele uren later zaten we met 8L water terug de bus op richting La Rioja om weer verder te sporen richting het Zuiden. En maar sleuren met die rugzakken...

Bij aankomst in het rijke Mendoza vulden we onze zakken in de Carrefour (jawel) voor ons kerstdiner op de camping. Zowel op kerstavond als kerstdag werden we culinair verwend door onze barbecue. Voor de rest bestond ons feest vooral uit een plonsje doen, een nieuw flesje openen & ons nog eens inwrijven…
Ook deze streek is gekend voor zijn wijnen, dus konden we niet vertrekken zonder al trappend eens wat bodega’s te gaan inspecteren.

Goed gevuld – burps – zijn we ondertussen weer de grens richting Chili overgestoken.
Deze grenscontrole op meereizend eten was nog strenger & grondiger dan de 1^ste keer en toch zijn de ongewenste teentjes look + de sausjes nog een keer meegesmokkeld. Na ook een gratis campingnachtje, een vals vliegticket voor de douane van Ecuador, kortingen met onze fake studentenkaarten & nog wat sluwe (maar immer sympathieke!) listen was er even een licht Bonnie & Clyde gevoel. Wij zijn hier soms nogal “keirels” ze ;-)