Puno & het Titicacameer - de laatste Peruhalte
Puno ligt aan het hoogste meer ter wereld, het Titicacameer op zo’n 4000m.
Hier namen we een bootje met als eerste stop de drijvende Uroseilanden. Deze tussenstop leek eerder op een rieten poppenkast, met de nodige kraampjes hoewel achter de schermen van deze
toeristenshow het leven ook nog wel heel primitief & kleurrijk is. Gelukkig vaarden we nog een 3-tal uur verder tot het haventje van Amantani waar we bij aankomst werden ondergebracht bij
Esmeralda & haar familie. In haar Bokrijkachtig keuken-eetplaats-livingske van 3 op 5m genoten we van gezellige onderonsjes in ons beste Spaans, met gerechten gemaakt van enkele
basisingrediënten (geen witloof-hespenrollekes à la Karin, maar toch ook lekker) & een fluitconcert van de jongste des huizes.
De oudste zoon nam ons, gekleed op z’n paasbest, mee naar de 2 tempels van het eilandje om van daaruit de zonsondergang te bewonderen. Eenmaal de lichtgevende bol verdwenen was achter het meer en de bergen, bleef er nog een schilderij vol vuur achter aan de horizon. De temperatuur zakte van een 25-graden tot nog een 5-tal maar we werden stil van dit schouwspel en bleven toch nog wat kijken…. Voor we het goed en wel beseften stonden we, na het avondeten in de lokale parochiezaal gezegend in de lokale dresscode, te dansen op de tonen van een plaatselijk groepje. We trakteerden de kinderen van het gezin op een cola en terwijl wij een grote teug namen verstopten zij hun flesje zorgvuldig onder hun trui om ooit eens op te drinken maar vooral spaarzaam mee om te gaan. Heel leerrijk weeral om eens te zien hoe sommigen leven!
Na ons afscheid ‘s anderdaags nog een tussenstop op het eiland Taquile en terug met het bootje richting Puno. Dit was een schone afsluiter van Peru, het land dat ons verschillende keren kriebels heeft bezorgd!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}