De eerste dagen Cuzco hadden alles weg van een citytripje: wat nieuwsgierig rondslenteren in de kasseistraatjes & rond de gezellige pleinen, snuisteren in de winkeltjes, uitgebreid lunchen… Deze gezellige stad leende er zich dan ook perfect voor!
In Cuzco merkten we even de eerste sporen van het regenseizoen = bewolking + onweer met gietende regen, donder, bliksem en hagel + uren stralende zon op 1 dag door elkaar geklutst.

Van daaruit trokken we de Inca’s achterna in de Heilige Vallei.
In de Salinas de Maras ontdekten we een ingenieus systeem van meer dan 2000 baden waar de lokale bevolking zout uithaalde, allemaal afkomstig van een klein waterstraaltje uit de bergen. Op de verschillende Incaruïnes van Moray, Pisac & Ollantaytambo begon het ons helemaal op te vallen dat die indianen speelden met de wetenschap. Dit volkje ging heel ingenieus om met reuzengrote stenen, toverden in hun bouwwerken met het zonlicht, bouwden intelligente vegetatiesystemen in terrasvorm en verwerken allerlei symbolen in hun constructies. Geen ezels die mannen!

De Heilige Vallei was de ideale voorbereiding voor de uiteindelijke kers op de incataart: Machu Picchu.
Voor dit bezoek verplichtten we onszelf tot een vroege ochtendshift; om 4u bed uit om de toeristenstroom voor te zijn. Als één van de eerste bezoekers betraden we om 6u deze magische Incastad, omgeven door een prachtig stukje Andes. Bij aankomst zat MP nog verstopt in de wolken. We dwaalden wat door de stenen constructies en zagen in een muisstille omgeving steeds meer van dit wereldwonder. Om 7u waren we bij de 200 gelukkigen die de Wayna Picchu, de berg die op elke postkaart achter MP blinkt, op mochten. Een steile trappenklim bracht ons tot boven de wolken voor een hemels zicht op de oude stad – zucht. Beetje bij beetje werd de ganse stad ontsluierd. Het zicht daarboven maakte alles nog magischer.
Daarna wandelden we nog uren rond in de site, om tenslotte onszelf nog eens te verwennen met een heerlijk etentje - zalmforel met chocomoussedessert; de ideale afsluiter van dit gebeuren!

‘s Avonds terug de trein & bus op richting Cuzco vanwaar we verdertrokken naar de laatste Peruhalte.

(Ter info de diarreestand: 3-3. Gelukkig spelen we nog steeds 1-dagsmatchen gecoacht door de Immodium. Steven deed een inhaalbeweging net voor het vertrek naar TitiKAKA. Nick & Leen: er moet ginder toch iets in de lucht hangen ;)